PORADY DLA RODZICÓW
W związku z pandemią koronawirusa psycholog dziecięcy Magdalena Śmigulska apeluje “Nie zapominajmy o dzieciach i młodzieży”. Psycholożka podkreśla, że strach jest zupełnie zrozumiały w obecnej sytuacji, ale wymaga jednak od dorosłych, by zaopiekowali się swoimi dziećmi, dlatego podaje kilka wskazówek, które w tym pomogą:
1. OBSERWUJMY – siebie i nasze dzieci pod kątem tego, jak emocjonalnie radzimy sobie z obecną sytuacją? Jak reaguje na tę sytuację dziecko? Czy dopytuje, czy raczej unika rozmów? Jak zachowujemy się my i jak nasza postawa działa na dziecko?
2. BĄDŹMY GOTOWI DO ROZMOWY – przygotujmy sobie zestaw kilku rzetelnych faktów, którymi możemy się z naszym dzieckiem podzielić. Bądźmy w tych rozmowach spokojni, opanowani, rzeczowi. Jeśli sami jesteśmy zdenerwowani i nie udaje nam się zachować spokoju, poprośmy o przeprowadzenie tej rozmowy kogoś innego. Powinna to być osoba bliska dla dziecka, do której ma zaufanie i którą lubi np. ktoś z rodziny (ciocia, wujek).
3. MÓWMY SZCZERZE : “Nie wiem”. Tak odpowiadajmy na pytania: “ile to będzie trwało?”, “czy wszyscy zachorujemy?”. Nie obawiajmy się szczerości, bo ona buduje zaufanie.
4. ROZMAWIAJMY, JAK RADZIĆ SOBIE Z LĘKIEM. Mówmy dzieciom, co my robimy, żeby trudne myśli nie zapanowały niepodzielnie w naszej głowie ( czytanie książek, oglądanie komedii, gry). Pytajmy, co pomaga dzieciom. Zastanówmy się, co możemy robić razem, aby zachować dobry nastrój. Ustalmy, kiedy potrzebujemy samotności, a kiedy towarzystwa innych ludzi. W rozmowach zachęcajmy do tropienia lęków niewypowiedzianych, tych które mają w głowie. Dajmy dzieciom czas na płacz, złość i inne trudne emocje.
5. WSKAZUJMY NA CZASOWOŚĆ PEWNYCH OGRANICZEŃ CZY ROZWIĄZAŃ. Szczególnie dla nastolatków obecna sytuacja może być bardzo trudna ponieważ mogą oni mieć poczucie zamachu na ich podstawowe prawa i ograniczenie wolności. W związku z tym pokazujmy terminowość tych rozwiązań i to, czemu one mają służyć.
6. BĄDŹMY ODPOWIEDZIALNI. Niech ta sytuacja będzie lekcją empatii, wrażliwości i odpowiedzialności za wspólnotę: rodzinną, klasową, sąsiedzką. Nasze zachowania przekładają się bezpośrednio na rozprzestrzenianie się wirusa, życie i zdrowie innych ludzi i o tym rozmawiajmy z dziećmi.
7. NIE OSZUKUJMY. Starajmy się być spokojni – nie panikujmy, ale jeśli dziecko przyłapuje nas na tym, to nie odpowiadajmy, że nic się nie stało, bo to wywołuje lęk dziecka. Przyzwyczajmy się do tego, że obecna sytuacja złości nas, martwi nas, niepokoi.
8. ZADBAJMY O POTRZEBY DZIECI. Potrzebę rozmowy z bliskimi, znajomymi, odczuwają zarówno dorośli jak i dzieci. Rówieśnicy dla dzieci są bardzo ważni, a kontakt z nimi umożliwiają nowe technologie.
9. UCZMY SIĘ RAZEM NOWYCH NAWYKÓW. Bądźmy dla dzieci wzorem do naśladowania. Pokażmy i przećwiczmy, jak umyć ręce, jak zasłaniać usta, jak dbać o wypoczynek, odpowiedni sen i dobry nastrój.
10. ZADBAJMY O INNYCH. Spróbujmy z dziecmi zająć się czymś użytecznym, pomocą słabszym, którzy potrzebują pomocy.
Opracowano na podstawie artykułu psychologa dziecięcego Magdaleny Śmigulskiej “1o wskazówek od psychologa, jak wspierać dzieci i młodzież w obliczu pandemii “ zamieszczonego na : kobieta.onet.pl
Pedagog
Teresa Filipska
